RGD en Holi Phagwa

Ondertussen zitten we hier nu bijna een maand. De tijd gaat zo ontzettend snel. Dat is alleen maar goed want dat betekend dat we het naar ons zin hebben hier.

Vorige week hebben we samen met de sportstagiaires meegedaan met de discovery walk. Dit was een soort van puzzeltocht door Nickerie en werd georganiseerd door de stichting gehandicapte. De opbrengst ging naar het Dankercentrum dus dat maakte het voor ons extra leuk om mee te lopen.
Onze collega’s moesten hard lachen dat wij als groepje bakra’s mee gingen lopen zonder dat er iemand mee liep die zelf uit Nickerie kwam. Ze waarschuwde ons dat de we waarschijnlijk zouden gaan verdwalen maar wij waren natuurlijk eigenwijs.
Uiteindelijk was de tocht toch iets moeilijker dan we verwacht hadden. Er liepen ook brandweermannen mee. Zij hebben ons een beetje geholpen en daarna werden we natuurlijk uitgevraagd. De jongens hier kunnen geen normaal gesprek met je aangaan zonder bepaalde opmerkingen te maken.
Toen we bijna bij het einde waren raakte we aan de praat met een familie. Zij vroegen aan ons of wij ook stempels gehaald hadden. We waren zo verdwaald dat we nergens ook maar iets hebben gevonden waar je stempels kon laten zetten. Bij de prijsuitreiking kregen we te horen dat die stempels juist niet gehaald moesten worden omdat dit ook niet op je blaadje stond. Een geluk bij een ongeluk dus. Helaas hebben we geen prijs gewonnen maar het is fijn dat we hebben kunnen doneren aan het Dankercentrum.

Op maandag hebben we een dagje meegelopen op de RGD (regionale gezondheidsdienst). RGD zijn gezondheidspunten die door Suriname te vinden zijn. Dit is een makkelijkere opstap voor de lokale bevolking om heen te gaan.
Op het centrum kun je langskomen met algemene gezondheidsklachten, waarmee je ook naar de huisarts zou gaan. 2x per week is de ochtend gereserveerd voor de zuigelingen en ze hebben tijd vrijgemaakt voor de chronische patiënten bijvoorbeeld met hartklachten. De bloeddruk wordt dan opgemeten en als deze goed is dan hoeft de patiënt niet langs de arts maar wordt de medicatie weer voorgeschreven. Wanneer de bloeddruk niet goed is wordt de patiënt wel doorverwezen naar de arts.
Wij hebben die ochtend mee gelopen met de arts. Dit was ontzettend leerzaam ook deels omdat de arts heel goed uit kon leggen. We hebben een inzicht gekregen van de ziektes die hier voor komen. Het is interessant om te zien dat hier hele andere ziektebeelden voor komen dan in Nederland.
Jammer was dat de airco op 19 graden stond. Het klinkt heel verwend maar 19 graden voelt op dit moment echt ontzettend koud aan. We zien dan ook op tegen de terugkeer naar Nederland.

Woensdag hebben we de verjaardag van een medestagiaire gevierd, ze werd 21. Wij hadden voor haar cupecakes gebakken en daar kaarsjes ingestoken. De cupecakes waren meer koekjes geworden maar nog steeds erg lekker en gelukkig vond ze onze verrassing ook erg leuk.

6 Maart was het Holi Phagwa. Dit is een hindoestaans feest om het begin van de lente te vieren. Dit doen ze door je versieren met kleurpoeder, verf, parfum en water. De dag ervoor vind de holika verbranding plaats. Deze verbranding staat symbool voor de verbranding van alle slechte gedachten en motieven.
Je mag mensen niet zomaar ondergooien met poeder. Hier moet je toestemming voor vragen. Je vraagt dan “mag ik met je spelen”. De eerste keer dat wij dat horen moesten we stiekem lachen omdat het zo fout klinkt om volwassenen dit te horen zeggen. Je krijgt er een heel ander beeld bij.
Mensen die dat jaar een naaste verloren zijn mogen ook niet meespelen uit respect voor de overledene. Dit betekende eigenlijk dat Nienke dus ook niet mee had mogen doen.

Holi Phagwa is natuurlijk ook weer een vrije dag in Suriname. De dag ervoor hebben we het al gevierd met de kinderen van het Dankercentrum. Voor de kinderen was er alleen witte poeder maar dat was ook erg leuk om mee te spelen. Sommige kinderen waren bloedfanatiek.
Nienke was die dag ingedeeld om met de bus mee te gaan. Op de terugweg was de gehele bus wit en sommige kinderen vonden het natuurlijk geweldig om hun handen op het raam te slaan zodat er een witte afdruk achter blijft.

Die avond zijn we met alle stagiaires naar de markt gegaan om naar de holika verbranding te gaan kijken. Het vuur zou pas om half 10 aangestoken worden maar toen wij daar aankwamen stond het al aan. De gehele staat was onzichtbaar door de rook.
De verbranding was wel leuk om te zien maar iedereen had er wat meer van verwacht. Er was muziek maar iedereen stond in groepjes bij elkaar.
Daarom zijn we met een paar andere maar gauw naar de supermarkt gegaan om poeder te halen voor de volgende dag. Iedereen ging ook weer snel naar huis.

De volgende dag zouden we in de ochtend meegaan met andere stagiaires naar het kinderhuis om daar mee holi phagwa te vieren. Toen we daar aankwamen stonden de kinderen al op de uitkijk en binnen vijf minuten waren we helemaal gekleurd. De kinderen vonden vooral onze poeder erg leuk en kwamen telkens bedelen dat ze een beetje kregen. Nienke was zo gul dat haar flesje al binnen een kwartier leeg was. Moniek deed er iets langer mee tot dat ze het flesje per ongeluk liet ontploffen en alles waaronder wijzelf geel was.
Er kwam een journalist langs die foto’s wilde maken en een stukje wilde filmen. Hij wilde ook een foto van de stagiaires. Wij zijn ook op die foto terecht gekomen terwijl we daar niet eens stage lopen.

In de middag hebben we holi phagwa gevierd met alle stagiaires. We waren uitgenodigd bij een collega van de WIN. Natuurlijk eerst eten en daarna gespeeld. Het klinkt nog steeds apart.

Alleen daarna onder douche was echt minder. Jezelf schoon zien te krijgen met koud water is behoorlijk lastig. Twee dagen later is het haar van Moniek nog steeds roze.
Maar we hebben we genoten van deze ervaring.

Groetjes Moniek en Nienke