De eerste week

Hallo allemaal,

En dan schrijf je het volgende verslag vanuit Nieuw Nickerie Suriname. We zitten hier nu nog maar pas maar we moeten eerlijk bekennen dat het erg goed bevalt.

Maandag 9 februari was het zo ver en zouden we het vliegtuig pakken naar Paramaribo. Het vliegtuig zou om half 12 de lucht ingaan en we moesten rond half 9 aanwezig zijn, zo’n drie uur van te voren. Dit bekende erg vroeg opstaan van te voren om maar niet in de file terecht te komen.
Helaas voor Moniek is dit niet gelukt en kwam ze om half 10 aan i.p.v. half 9. Hierdoor zat Nienke natuurlijk helemaal in de stress. Uiteindelijk is alles gewoon goed gekomen en konden we inchecken. We mochten 23 kilo meenemen en de koffer van Moniek was 22,9 kilo. Dit is toch eigenlijk wel een applausje waard!
Na het inchecken zijn we met de beide families nog wat gaan drinken en toen kwam het moment waar we beide toch wel tegen op zagen, het afscheid. Dan komt het besef dat je elkaar pas na vier maanden weer ziet.
Ondertussen was het half 11 en konden we doorlopen naar de gate. Hier stond een ontzettend lange rij die helaas bedoeld was voor de reizigers naar Paramaribo. Er was iets kapot waardoor het allemaal langer duurde. Uiteindelijk vlogen we met een half uurtje vertraging naar Paramaribo.

We hebben beide nog nooit in een vliegtuig gezeten met eigen tv schermpjes dus dat was een luxe. Het eerste halfuur vloog om, omdat we alles aan het uitproberen waren. Daarna lekker een filmpje gekeken en toen begon de vervelening. Wat is 9 uur vliegen lang zeg! Ook hebben we veel last van turbulentie gehad waarbij we vaak de riemen vast moesten maken.
Maar uiteindelijk landde we een half uurtje later dan gepland op Zanderij. Hier duurde het even voor we het vliegtuig uit konden want er was een trap kapot, ook al.
Toen we het vliegtuig uitstapte miezerde het, dit zou toch geen voorbode zijn? Gelukkig was de temperatuur nog steeds 29 graden en dus lekker warm .
Daarna in de rij bij de douane, wachten op de koffers en toen naar buiten. Hier stonden Rob en Varsha op ons te wachten. We moesten nog vier uur rijden naar Nieuw Nickerie.
In het begin van de rit hebben we onze ogen uitgekeken. De natuur in Suriname is echt ontzettend mooi. Veel groen en palmbomen. Ook zagen we veel mensen vuurtjes stoken langs de weg. Dit deden ze om de muskieten weg te houden.
Na ongeveer een uurtje gereden te hebben was het pikkedonker buiten en viel er niet meer zoveel te zien. Wel hebben we lekker met elkaar gekletst en gevochten tegen de slaap. In Nederland was het ondertussen namelijk al diep in de nacht en dat voelde we wel.
En toen kwamen we eindelijk aan bij het appartement waar we de komende vier maanden gaan wonen.
Hier werden we opgewacht door de huisbaas en zijn vrouw. Ze hadden speciaal voor ons nog eten en drinken gekocht wat we ontzettend lief vonden.

Het appartement is erg ruim, we hebben beide en mooie kamer met klamboe en er is WIFI wat natuurlijk het mooiste is van alles.
We zijn eerst even gaan douchen. Koud water! Daarna zijn we meteen in bed gaan liggen en in slaap gevallen. Om 5 uur, 9 uur Nederlandse tijd waren we helaas al weer wakker en konden we niet meer in slaap komen. We hebben toen maar de koffers uitgepakt.
Het weer is wel even wennen, je leert heel gauw dat je niet teveel moet doen want dat is gewoon erg vermoeiend. We hebben het dan ook rustig aan gedaan.
Rond 12 uur heeft onze huisbaas laten zijn waar de WINGroup zit en waar het Dankercentrum zich bevind, hier gaan wij stage lopen. Niet geheel toevallig is onze huisbaas ook de leidinggevende van het Dankercentrum. De eerste indruk is dat het er erg mooi uitziet.
Daarna hebben we siësta gehouden, heel lekker.
In de avond zijn we rondgeleid door twee andere stagiaires die hier al vier maanden zitten. Zij hebben ons nieuw Nickerie laten zien. De praktische dingen zoals waar kunnen we een surinaamse simkaart halen, waar kun je veilig geld pinnen en niet geheel onbelangrijk waar kun je lekker eten halen.
Het gas in ons huis was nog niet aangesloten dus zat er niets anders op dan af te halen: Bami. Dit was ontzettend lekker en veel. Gelukkig hebben we ook een diepvries dus daar kunnen we mooi nog een dag van eten.
Daarna hebben we nog een filmpje gekeken en toen zijn we vroeg gaan slapen want we hadden nog wel last van de jetlag.

De volgende dag zijn we zelf er op uit gegaan en hebben we rond gefietst in Nieuw Nickerie. Suriname is een tijdje Engelse kolonie geweest waardoor ze hier nog steeds aan de linkerkant rijden. Dit was voor ons behoorlijk wennen tijdens het fietsen en meerdere keren zaten we ook per ongeluk aan de verkeerde kant, maar we hebben vier maanden om dit te leren dus dat moet helemaal goed komen.
Nieuw Nickerie zit aan de Atlantische oceaan en die wilde we graag gaan zien dus zijn we op zoek gegaan. Helaas hebben we de oceaan niet gevonden. Achteraf zijn we toch redelijk in de buurt gekomen dus dit weekend gaan we opnieuw op zoek.
Suriname en andere zuid Amerikaanse landen staan bekend om hun machocultuur. Wanneer je hier over straat fietst wordt je na gefloten, geroepen en er wordt getoeterd. Het beste is om dan maar vriendelijk hallo te roepen anders vinden ze je arrogant en dat is niet de bedoeling.
Rond vijf uur hadden we een afspraak bij Rob op het kantoor bij de WIN. Hier kregen we nog extra uitleg en konden we zelf vragen stellen. Het begint steeds meer te kriebelen om aan de slag te gaan.
Daarna zijn we met twee andere stagiaires uit eten geweest. Ze wilden ons eigenlijk meenemen naar een restaurant waar ze roti serveerde maar die was helaas dicht, nu hebben we friet met kip gegeten en dat is ook niet verkeerd.
In de avond zijn we naar de tennisbaan gegaan. Langs de tennisbaan bevind zich een zwembad. In de avond zijn hier vaak de stagiaires van Nieuw Nickerie te vinden. Nu hebben we kennis gemaakt met alle stagiaires van de WINgroup, in totaal zijn we met vijftien personen dus dat is behoorlijk groot. Het leek ons wel een leuke groep.

Nu hebben we nog een paar daagjes vrij om aan het weer en de cultuur te wennen en vanaf maandag begint onze stage.

Iedereen die carnaval gaat vieren, heel veel plezier! Erg jammer dat wij er dit jaar niet bij zijn.

Groetjes Moniek en Nienke