Galibi en BigiPan
Blijf op de hoogte en volg Nienke en Moniek
29 Maart 2015 | Suriname, Nieuw Nickerie
Hierbij weer een update. De vader van Nienke vertelde dat verschillende mensen vroegen wanneer er weer een blog verscheen dus hierbij.
In het weekend van 14 en 15 maart zijn we op trip geweest naar Galibi om reuzenschildpadden te spotten samen met Fleur en Hanne onze mede stagiaires van de WIN.
De vrijdag ervoor zijn we al vertrokken met de bus naar Paramaribo. De vorige keer zijn we ook met de bus gegaan en dat is toen super goed bevallen, helaas konden we dat niet van deze keer vertellen. De rit die normaal gesproken 4 uur duurt, duurde nu ongeveer 5 uur. De buschauffeuse kreeg van verschillende mensen telkens de opdracht om bij kraampjes langs de weg te stoppen en helaas deed ze dit ook. Het enige voordeel was dat ze ons afzetten bij onze guesthouse. Natuurlijk wel na het betalen van 5 SRD extra. Want dat is ook Suriname. Ze willen iets extra’s voor je doen en dat kost je ook wat meer geld maar eigenlijk heb je hier geen keus in.
Aangekomen bij guesthouse Zus en Zo hebben we ingecheckt, onze spullen op de kamer gezet en een heerlijke warme douche genomen. Heerlijk!
Daarna zijn we uit eten geweest bij Soupos. Dit is een klein restaurantje die Wim ons aangewezen heeft de eerste keer dat we in Paramaribo waren. Hier hangt een hele fijne sfeer en het eten is ook super. We hebben toen echt een super avond gehad waarbij we buikpijn hadden van het lachen. Rond 10 uur gingen we terug en toen zijn we ook maar meteen gaan slapen want de volgende dag moesten we al weer vroeg op om richting Galibi te gaan.
De volgende ochtend half 9 moesten bij het Vat zijn. We waren met een groep van 10 personen. Wij vieren, een vader met zijn zoon en dochter, twee vriendinnen en een jongen die alleen was.
Eerst reden we naar albina. De busrit hiernaar toe duurde ongeveer 2 uur. Onderweg kregen we natuurlijk weer lekker te eten, loempia’s.
Toen we bij albina waren werd het ons sterk aangeraden om een poncho te kopen voor de bootreis de we nog moesten maken. We hebben beiden een sexy roze poncho gekocht. Aangezien hij bij Moniek al te groot was kun je raden hoe hij Nienke zat.
Onderweg naar Galibi hebben we een stop gemaakt bij Frans Gyana. Dit was zo bizar. We waren gewoon weer op Europese grond waar er met euro’s betaald werd en waar ze aan de rechterkant van de weg reden. Daarna hebben we op een terrasje gezeten. Helaas hadden ze ons niet verteld dat je euro’s mee moest nemen en we hadden beide ook niet onze pinpas bij dus helaas konden wij niets drinken op het terrasje. Gezien de prijs die we voor deze trip betaald hebben vonden we dat een drankje er best in had kunnen zitten maar goed.
Hierna zijn we naar de oude gevangenis geweest. Vroeger verscheepte de fransen hun criminelen naar Frans Gyana om het werk uit te voeren dat eerst de slaven moesten doen. De verhalen die je dan weer hoort over de toestand van de mensen kun je je gewoon niet voorstellen tot wat voor vreselijke dingen mensen in staat zijn.
Voor we verder zouden gaan met de boot kregen we nog een lunch. Rijst of bami met kip en kousenband. Wat een verrassing haha.
Daarna volgde de boottocht van anderhalf uur. Wat een verschrikking was dat zeg. Omdat het water behoorlijk onstuimig was moesten we een zeil over ons heen plaatsen waardoor we helemaal niets meer zagen terwijl de boot soms hard klapte op het water. Vooral Nienke werd daar een beetje zeeziek van die moet namelijk kunnen zien waar ze heengaat. Maar toen we eenmaal aankwamen in Galibi was het uitzicht wel echt de moeite waard. Wit strand met palmbomen.
Er bleek een foutje te zijn in de boeking waardoor we de beschikking hadden over een kamer van zeven personen een de overige drie personen moesten buiten in een hangmat slapen. Moniek kwam meteen met de oplossing. De drie mannen zouden in de hangmatten slapen en de vrouwen in de kamer. De overige vrouwen waren het hier natuurlijk meteen mee eens en zo geschiede.
We hebben een rondleiding gehad over het dorp. De basisschool staat letterlijk aan het water, hoe gaaf is het om zo les te krijgen en daarna met je voeten in het water te kunnen staan. Onder de rondleiding waren we vooral aan het fantaseren over eten. Waar we zo ontzettende zin in hadden. Waar we het allebei over eens waren was dat we niet zo zin hadden in rijst, helaas we zijn in Suriname dus natuurlijk stond er rijst met kip en kousenband op het menu. In feite was het gewoon hetzelfde eten als van de lunch.
Die avond vertrokken we met de boot naar een stukje afgelegen strand om de zeeschildpadden te gaan spotten. Van te voren kregen we duidelijke instructies. Luister naar de gids, schijn niet met licht in de ogen van de schildpad en benader de schildpad pas wanneer de gids aangeeft dat het mag. De zeeschildpadden schrikken heel snel en wanneer ze schrikken gaan ze weer terug de zee in zonder eieren gelegd te hebben, dit gaan ze dan in de zee doen met als gevolg dat de eieren opgegeten worden. Wanneer de schildpadden eieren beginnen te leggen raken ze in trance waardoor ze niets meekrijgen wat er om hun heen gebeurd.
Wij gingen als groepje bij elkaar zitten wachten terwijl de gids op zoek ging naar een zeeschildpad. We zouden het legginsproces bij twee schildpadden meer gezien kunnen hebben als er niet een groepje stomme lokale jongeren waren die de schildpadden weg gejaagd hebben. Ze kwamen veel te dicht bij en een jongen ging zelfs op de schildpad zitten, hoe haal je het in je hoofd!? Wij zijn er nog steeds boos over.
Na ongeveer twee uur gewacht te hebben op het strand, wenkte onze gids ons dat we moesten komen kijken. Toen we dichterbij kwamen was de schildpad al begonnen met eieren leggen. Het was een groot exemplaar die al meer dan honderd jaar oud was. De gids kon dit zien aan de kleur van het schild. Omdat de schildpad in trance was konden we haar ook aanraken. We wisten niet wat we moesten verwachten maar het schild voelde best wel zacht aan, heel apart.
Het eieren leggen is binnen twintig minuten gedaan en dan heeft de schildpad ongeveer 100 eieren per keer. Zoveel eieren zijn nodig omdat ongeveer van de 800 eieren die uitkomen maar 1 of twee schildpadjes de zee bereiken. Dat is eigenlijk best bizar als je er over nadenkt.
Toen de schildpad begon met het dichtmaken van het gat wilde we dit ook blijven zien alleen de gids gaf aan dat we nu toch echt terug moesten aangezien het al half 1 was. Iedereen was behoorlijk in shock dat het al zo laat was. Bij terugkomst gingen we slapen want het was toch best een lange dag geweest.
De volgende ochtend hebben we eerst met zijn alle ontbeten en daarna hadden we nog een uurtje om wat voor jezelf te doen. Wij hebben een fotoshoot gehouden voor het thuisfront. We moeten ze wel even jaloers maken he.
Op de terugweg met de boot hoefde we gelukkig het zeil niet over ons heen te plaatsen waardoor we een prachtig uitzicht hadden over het water en de natuur. Het zonnetje scheen en we kregen een zak chips dus het kon niet beter. Daarna vervolgde onze weg in de bus naar Paramaribo.
Hier hebben we heerlijk bij de Zus&Zo gezeten in de namiddag waarbij we eerst ijskoffie en toen chillers gingen drinken. De zon was lekker warm en er speelde een live bandje dus het was echt een super gezellige namiddag. S’avonds zijn we gaan eten in een pannenkoekenrestaurant. Ja dat hebben ze gewoon in Suriname. Erg lekker.
De volgende ochtend ging de wekker ontzettend vroeg want we zouden rond vijf uur s’ochtend weer met de taxi terug gaan. Iedereen behalve Nienke heeft lekker bij kunnen slapen in de bus. Nienke kan onmogelijk slapen in een rijdende en hobbelende bus.
De rest van de week hebben we stagegelopen zonder verdere bijzonderheden.
De zaterdag daarop hebben we meegedaan met een wandeling van vijf kilometer die georganiseerd werd door de hakrimbank omdat die al 40 jaar in Nickerie zitten. We liepen mee met drie collega’s van het Dankercentrum dus dat was gezellig. We moeten wel eerlijk vertellen dat we de hitte onderschat hadden. De wandeling begon pas rond 5 uur maar toch waren we aan het einde behoorlijk bezweet. Maar het presentje die we kregen maakte alles goed, een prachtige blauwe en oranje pet. Ach je mag een gegeven paard niet in zijn bek kijken he, zoals ze dat zo mooi zeggen.
Op dinsdag was een van de Belgische stagiaires jarig. Zij waren het hele weekend op trip en zouden die dinsdagavond weer terugkomen. Ze hadden aan ons gevraagd of wij voor haar het huis wilde versieren en boodschappen wilde halen zoals taart. Natuurlijk wilde wij dit wel. We kregen een smsje met het tijdstip van hoe laat ze zouden komen en wij bevonden ons toen samen met twee sportagogen in hun huis om haar te verassen. En ze was verrast dus dat was erg leuk. We hebben daar een fijne avond gehad, lekker taart eten en kletsen. We zijn toch maar wat vroeger weer naar huis gegaan want de volgende ochtend ging onze wekker weer gewoon om 6 uur. Ja mensen ook wij werken gewoon wat voor sommige volgens mij niet voor te stellen is ;).
Op donderdagavond hebben we een filmavondje georganiseerd. Horror/romantische komedie. Bij ons thuis zou horror gedraaid worden en ergens anders de romantische komedie. Uiteindelijk zaten Moniek en Hanne horror te kijken en de rest de romantische komedie. Het was wel een fijne avond. Lekker filmpje kijken en een beetje kletsen.
Op vrijdag vertrokken we op trip naar Bigipan. Bigipan is een natuurreservaat. We gingen samen met twee sportstagiaires en vrienden en familie van hun, we waren met een groepje van zeven personen. De dag daarvoor had Nienke een tas gekocht die twee keer zo groot was als haar vorige zodat ze nu wel alle spullen mee kon nemen. Maar zelfs nu moesten we puzzelen hoe we alles moesten laten passen, kussens en hangmatten nemen behoorlijk wat ruimte in beslag.
We moesten rond 2 uur bij het huis van de andere stagiaires zijn want we zouden tussen twee en drie worden opgehaald. Maar toen we aan kwamen fietsen stond er al een geel busje voor de deur waar bigipan op stond.
We moesten een klein stukje met de bus voor dat we bij de boten aankwamen. Hier laadde we al onze spullen over en gingen we op weg. We voeren met de kleine bootjes langs grote vrachtschepen, dat was echt gaaf.
Uiteindelijk kwamen we bij een obstakel uit. We moesten van de ene rivier na de andere waarbij we mee moest helpen om de boot over een zandbult te slepen, maar wij zijn allemaal geen watjes dus het was zo gebeurd.
We vaarde verder door de mangrove en de natuur was echt zo mooi, we kwamen zelfs een oehoe tegen die in de boom zat. Uiteindelijk gingen we door een versmalling en kwamen we uit op een groot meer waar huisjes opstonden op palen.
Aan de andere kant van het meer zagen we de flamingo’s al staan. Het water in Suriname is overal erg donker dus ook op het meer. De gids vroeg aan ons hoe diep we dachten dat het was. Het leek super diep maar het bleek maar 70cm diep te zijn. We kwamen aan bij het huisje waar wij zouden slapen op het balkon in een hangmat. Een hele uitdaging.
Die middag is Moniek gaan kanoën en heeft Nienke heerlijk lui in haar hangmat gelegen. Daarna zijn we samen met de gids gaan varen om vogels te spotten. Eerst gingen we naar de flamingo’s en daarna vaarde we verder om naar de rode ibis te gaan kijken. Dit is een zeldzame vogel die rood is door de krabben die hij eet. Het was bijna zonsondergang en de vogels vlogen naar de boom voor de nacht. Wij hadden lol om te klappen zodat de vogels uit de bomen vlogen en dan weer ergens anders gingen zitten, heel kinderachtig eigenlijk.
Het was helemaal donker toen we weer terug gingen naar het huis. Hier gingen we eten. Rijst, bami, kip en vis. Heel Surinaams. Na het eten hebben we lekker gekletst en een potje gekaart terwijl we bakabana aten. Zo slecht is het hier helemaal niet. Daarna gingen we slapen, of nou ja een poging doen tot.
Nienke viel eigenlijk meteen in slaap en werd pas rond een uur of vijf wakker. Dit tot haar grote verbazing. Moniek heeft bijna de gehele nacht wakker gelegen maar ze lag aan de buitenkant zo kon ze naar de sterren kijken. Pas in de ochtend is ze in slaap gevallen. In de ochtend hebben we samen nog hele mooie net wakker selfies gemaakt. Daarna zijn we gaan ontbijten. Wij dachten dat er pannenkoeken lagen dus die waren we vrolijk aan het besmeren met chocoladepasta maar het bleek ei te zijn. Uiteindelijk smaakte het nog best lekker maar je snapt dat iedereen ons hard uitgelachen heeft. Na het ontbijt hebben we een boottocht gemaakt. We zijn nog een keer langs de flamingo’s en de ibissen gevaren en we zijn op zoek gegaan naar kaaimannen. Helaas hebben we ze niet gevonden. Kaaimannen komen steeds minder vaak voor omdat er zoveel op ze gejaagd worden. Hier vinden ze het heel lekker vlees.
Na het varen was het alweer tijd voor de lunch. Nasi, rijst, kip en vis maar nu was er ook pompoen. Dat is zo ontzettend lekker.
Na de lunch was er tijd om lekker wat voor jezelf te doen. We hebben heerlijk in de zon gezeten, we moeten toch een beetje bruin terugkomen straks in Nederland.
Rond half 3 gingen we weer richting huis. Het was een heerlijke relaxte trip geweest.
In de avond hebben we eindelijk Fifty Shades of Grey gekeken. Beter laat dan nooit toch?
Nu nog een weekje stage en dan is het Pasen.
Fijne paasdagen alvast.
Groetjes Moniek en Nienke
-
29 Maart 2015 - 15:46
Sjaak En Ine:
Geweldig weer dames!!! XXXX -
29 Maart 2015 - 17:57
Brigitte:
Fawaka Misi's,
Geweldig leuk om te lezen en wat een boottocht naar Galibi, kan er me iets bij voorstellen.
Heb zo ooit op het Brokopondo meer gezeten en toen was er ook nog onweer, doodeng!!!
Maar goed dat jullie een poncho gekocht hebben, stond wel op het boodschappen lijstje als ik het goed heb.
En Frans Gyana is idd super, wanneer jullie tijd en zin hebben moet je het boek van Papillon maar eens lezen, echt super. of de film bekijken.
Bigi Pan blijft mooi al kom je er 10 keer.
Stage alles oke?
Ben benieuwd naar Pasen, wat ze hieraan doen in Nickerie.
Nou meisjes, geniet er nog van, ben wel een beetje jaloers hoor.
Stuur jullie nog even een mail
Tan Bun en bossie en brasa
Brigitte
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley